Η δική μας αντι-ερωτική επανάσταση ενάντια στην πατριαρχία

Οι πατριαρχικές δομές σε συνδυασμό με το κράτος και την ανοχή του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας έχουν αναλάβει επιτυχώς, να επιβληθούν στον τρόπο σκέψης μας. Τα ανδρικά εξουσιαστικά πλέγματα που έχουν κατακρεουργήσει πολλές φορές την γυναικεία επαναστατικότητα πλέον έχουν εκμηδενίσει κάθε απομεινάρι της. Σε μια κοινωνία που διευθύνεται από φαλλοκράτες επόμενο είναι να επικρατεί η εκμετάλλευση βία και ο καταναγκασμός. Τμήμα της ευρύτερης επικρατούσας καταπίεσης αποτελούν και οι σεξουαλικές σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα που δεν περιορίζονται μόνο στους οίκους ανοχής, στο trafficking, στα lifestyle περιοδικά και στον γάμο.

Η γυναίκα αφού υφίσταται πλύση εγκεφάλου απο νεαρή ηλικία σχετικά με τα ζητήματα της σεξουαλικότητας καλείται βίαια να ανταπεξέλθει στον υποτιμητικό ρόλο της συζύγου, της ερωμένης, της μάνας. Η σύζυγος αποτελεί διακόσμηση του σπιτιού, η ερωμένη παιχνίδι στα χέρια του άντρα, η μητρότητα είναι ένα μεθόδευμα ανδρικής καταπίεσης απέναντι στην γυναικεία χειραφέτηση, καθώς ο ρόλος της μητέρας στον καπιταλισμό είναι η ενασχόληση με τα παιδιά.(Σε μια ελεύθερη κοινωνία δεν θα υφίσταται καν οικογένεια καθώς η κοινότητα θα είναι υπεύθυνη για την ανατροφή των παιδιών απαλλάσσοντας τις γυναίκες απο το "καθήκον" που τους προσάπτει η πατριαρχία)

Ο ρατσισμός ενάντια στο θηλυκό γένος δυστυχώς έχει κάνει αισθητή την παρουσία του πολλές φορές στο εργατικό/κοινωνικό κίνημα ΄ απο τον μισογυνισμό του Προυντόν ως τις ηδονιστικές ηλιθιότητες του Βανεγκέιμ, το μπολσεβίκικο μισός κατά των ομοφυλοφίλων και τον άκρατο σεξισμό ορισμένων καστοριαδικών αυτόνομων (καθώς η υπεράσπιση της πορνογραφίας – του βιντεοσκοπημένου βιασμού δηλαδή - θεωρείται κάτι το πολιτικά ορθό για τον κάθε μεταμοντέρνο). Μην ξεχνάμε επίσης τον βιασμό της αναρχοφεμινίστριας Andrea Dworkin απο τον τότε αναρχικό "σύντοφό" της.

Το "ελεύθερο" σεξ στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου ελεύθερο , είναι μια κατάσταση αποξένωσης απο την γυναικεία επαναστατικότητα καθώς αποτελεί μια ρεφορμιστική προσέγγιση της ετεροφυλοφιλίας. Στον Μάη του 68 η σεξουαλική "απελευθέρωση" σχετιζόταν με την απαλοιφή του συναισθηματικών δεσμεύσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, καθώς οι σταθερές σχέσεις θεωρούντουσαν αστικές σύμφωνα με τους "επαναστάτες", με λίγα λόγια μας βγάζουν απο την υπηρεσία της κουζίνας και μας βάζουν στην υπηρεσία του οργασμού. Δεν είναι τυχαίο πως τότε το όργιο (συλλογικός βιασμός) είχε αναχθεί σε "επαναστατική" πράξη.

Ο άντρας αφού καταλογίζει στην γυναίκα την φιλαρέσκεια την πιέζει να είναι όμορφη και να τον υπηρετεί σεξουαλικά εκμεταλλευόμενος την ασθενέστερη μυική της δύναμη. Αυτό γίνεται είτε με την δημιουργία προτύπων ομορφιάς, είτε με την μορφή της πορνείας, είτε με την ερωτική σχέση ανάμεσα τους. Μια σχέση που είναι ο νομιμοποιημένος βιασμός, η εκμηδένιση της γυναικείας αξιοπρέπειας με το σπάσιμο του παρθενικού υμένα, η εισχώρηση του πέους στον κόλπο ως βιαία επιβολή του ανδρισμού πάνω στο γυναικείο σώμα, διαδικασία ψυχοφθόρα και οδυνηρή για κάθε απελευθερωμένη γυναίκα. Το ανορθωμένο πέος ως όπλο μίσους και φορέας κυριαρχίας επιχειρεί να υποτάξει την γυναικεία επαναστατικότητα για χάρη της ανδρικής ικανοποίησης. Η γυναικεία εικόνα που επικρατεί στο μυαλό του άνδρα είναι η θηλυκή εκδοχή της χριστιανικής σταύρωσης, καθώς παρουσιάζεται ως μαζοχίστρια εσταυρωμένη για τις αμαρτίες της που αρέσκεται στο να την διαπερνά ο φαλλός κολπικώς όπως τα δόρατα των στρατιωτών (καταστροφή του υμένα,της φύσης), ή ακόμη χειρότερα πρωκτικώς (όπου το αρσενικό αντλεί την ηδονή με καθαρά σαδιστικό τρόπο.) Περιττό να αναφέρουμε ότι ο πεοθηλασμός, όπως και οι "αρετές" του σαδομαζοχισμού, της ηδονοβλεψίας και της επιδειξιμανίας αποτελούνε μαζί με την θέαση πορνογραφίας την κορύφωση της πατριαρχικής βίας (θέσεις που ασπάζονται ακόμη και μη ριζοσπάστριες φεμινίστριες).

Η ετεροφυλοφιλία ως σχέση κοινωνικά επιβαλλόμενη και μορφή βιασμού είναι ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα του σύγχρονου ριζοσπαστικού φεμινιστικού κινήματος. (λέω ριζοσπαστικό διότι έχουν κάνει και την εμφάνισή τους διάφορα ανύπαρκτα ανέκδοτα τύπου φιλικός προς το σεξ φεμινισμός ,κλπ) Η οργάνωση λεσβιακών ριζοσπαστικών αναρχοφεμινιστικών ομάδων είναι σημαντική μορφή αντίστασης και αναγέννησης της χαμένης γυναικείας επαναστατικότητας με σκοπό την δημιουργία μιας μητριαρχικής αναρχικής κοινωνίας ισότητας κι ελευθερίας. Η άρνηση σύναψης ερωτικών σχέσεων με το άλλο φύλο αποτελεί πράξη απαλλοτρίωσης καθώς επίσης και η καταστροφή της "σεξουαλικότητας" (διαδικασία υθιφαλλικής δημιουργίας) που αποτελεί ξεπέρασμα του ρόλου της ερωμένης και ανατροπή της πατριαρχικής επιβολής. Η αντιερωτική και η "μη εμφανίσιμη" γυναίκα είναι η χειραφετημένη καθώς η σεξουαλικότητα αποτελεί προϊόν πατριαρχικού τρόπου σκέψης.

Ο βιασμός (είτε ως πράξη ετεροφυλοφιλίας, είτε με την ωμή και αγριότερη μορφή του) έχει εγκατασταθεί στην τέχνη. Από τον κλασικισμό (όπου η γυναικεία μορφή παρουσιάζεται εξιδανικευμένη ερωτικά) έως τον σουρεαλισμό που είναι ενδεχομένως η πιο μισογυνιστική περίοδος της τέχνης καθώς εκεί το αρσενικό έχει το "ελαφρυντικό" της «ελευθερίας» της γραφικής οπτικοποίησης του υποσυνείδητου και τον ντανταϊσμό όπου ορισμένες φορές τον γυναικείο σώμα υποβιβάζεται ως μέσο προβολής της "επαναστατικότητας" ορισμένων (βλέπε ορισμένα έργα του Ντυσάν). Η τεστοστερόνη λοιπόν μας απειλεί και εικαστικώς...

Στην λογοτεχνία παρατηρούμε ότι ο βιασμός έχει την μεγαλύτερη αποδοχή, απο τις φρικαλεότητες του Ντε Σάντ και μέχρι τον μισογυνισμό των μπίτνικς και τις υβρεολογίες του "δικού μας" Εμπειρίκου. Στον κινηματογράφο εκτός από την καταγραφή του (η γνωστή τσόντα) και τα ελεϊνά πρότυπα της καπιταλιστικής κουλτούρας υπάρχουν δυστυχώς και απόπειρες πορνογραφημάτων που τυγχάνουν μαζικής αποδοχής απο άτομα του "χώρου" (π.χ. σαδομαζοχιστική προσέγγιση του Βunuel, φαλλοκρατικές σκηνές του Lynch, προσβλητική αντιμετώπιση της γυναίκας σε ταινίες του Νικολαϊδη, κλπ)

Η καταστροφή της πατριαρχίας όσον αφορά τις σεξουαλικές σχέσεις επιτυγχάνεται με την καταπολέμηση της ετεροφυλοφιλίας και των πολιτισμικών της προϊόντων. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε το λάθος ορισμένων "φεμινιστριών" που θεωρούσαν επαναστάτριες τις πρώιμες ρεμπέτισσες χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το ότι ήταν όμορφες και ερωτοτροπούσαν όποτε το ήθελαν. ΜΕΓΑ λάθος! Με το να είσαι όμορφη για να θες να κάνεις έρωτα με ένα αρσενικό δεν σε απελευθερώνει αντίθετα σε αλλοτριώνει σεξουαλικά. Η γυναικεία χειραφέτηση όπως την εννοούμε δεν έχει σχέση ούτε με τις μινι φούστες, ούτε με το αντριλίκι και την μαγκιά των ρεμπετών, ούτε με την σεξουαλική "επανάσταση". Επαναστατώ σεξουαλικά ως γυναίκα σημαίνει απορρίπτω και καταπολεμώ τιςπατριαρχικές και καπιταλιστικές δομές εξουσίας που επιβάλλονται απο κράτος, κοινωνία και ανδροκρατία με κυριότερους εκπρόσωπους τους την ομορφιά, την ετεροφυλοφιλία και την κουλτούρα του βιασμού σε όλες τις εκφάνσεις της. (Σχετικά με την στάση μας απέναντι σε "γυναίκες" που υπερασπίζονται την σεξουαλική καταπίεση δηλώνοντας είτε συνειδητά ετεροφυλόφιλες, είτε πόρνες από επιλογή είτε αρέσκονται σε θέαση πορνογραφίας και απόλαυση συμμετοχής σε σαδομαζοχιστικές σχέσεις (ή αντίστοιχες πρακτικές πατριαρχικού ερωτισμού) δηλώνουμε ξεκάθαραότι είμαστε αρνητικά τοποθετημένες απέναντί τους)

"Η πορνογραφία είναι η θεωρία, ο βιασμός η πρακτική" Robin Morgan

Μια διευκρίνηση για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις: το φύλο το θεωρούμε κοινωνικό δημιούργημα της πατριαρχίας- οπότε όταν αναφερόμαστε στον άνδρα δεν αναφερόμαστε στο γένος

Αναρχοφεμινιστική Ριζοσπαστική Ομάδα Αθηνών

Η γυναίκα μαζοχίστρια (ή αλλιώς μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος)

Η γυναίκα μαζοχίστρια (ή αλλιώς μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος)

Την βρίσκεις παντού. Απόλυτα προσαρμοσμένη στις επιταγές της εκάστοτε μόδας ή υποκουλτούρας. Κάθε εποχή είναι διαφορετική, ανάλογα με το τι προστάζουν οι άνδρες. Το κοινό χαρακτηριστικό που έχουν οι συγκεκριμένες είναι το εξής: Η ερωτική τους αλλοτρίωση σε συνδυασμό με την απολιτικοποίηση. Έχουν τσιμπήσει για τα καλά το δόλωμα της πατριαρχίας (μάλιστα ελάχιστες έχουν αποβλακωθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που έχουν φτάσει σε σημείο να το υπερασπίζονται). Οι καπιταλιστικές κοινωνίες είναι κατακλεισμένες απο αυτές. Σε αυτό έχουν συμβάλλει όλοι από λίγο: η εκκλησία, η οικογένεια, η σεξουαλική "απελευθέρωση", το κράτος, η ετεροφυλοφιλία, τα μμε και οι υπόλοιποι εξουσιαστικοί και πατριαρχικοί φορείς πλύσης εγκεφάλου. Οι σύγχρονες κοινωνίες είναι οι κοινωνίες του βιασμού και της εκμετάλλευσης, είναι οι κοινωνίες που το σεξ, η ερωτική επιθυμία, οι φαντασιώσεις, κλπ κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο μυαλό της κάθε μικροαστής/ου. Ο καπιταλισμός δυστυχώς έχει πετύχει τον στόχο του, την ερωτική εγκαθίδρυση. Οι καλύτεροι σύμμαχοί του είναι ο ηδονισμός και ο ερωτισμός (που αποτελούν τα εναρκτήρια στάδια του βιασμού) . Όσο απειλητικές κι ας φαντάζουν οι σεξοφιλικές και μισογυνιστικές θεωρίες του Φρόιντ το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τις έχει υιοθετήσει. Πλέον είμαστε στην θέση να μιλάμε για μια οργασμοκεντρική κοινωνία. Μια κοινωνία που για χάρη της ικανοποίησης έχει δημιουργήσει το δουλεμπόριο γυναικών, τις τσόντες, τον γάμο, τα μπουρδέλα, το "ελεύθερο" σεξ, την ετεροφυλοφιλία (η μόνη σχέση ετεροφυλοφιλίας που δεν είναι βιασμός είναι η σχέση ανάμεσα σε μία λεσβία κι έναν ομοφυλόφιλο), τον σαδομαζοχισμό, τα όργια (συλλογικός βιασμός), τον φετιχισμό, τα sex clubs, το lifestyle, την ερωτική "τέχνη", τις "γκόμενες", τα "πουτανάκια", τα "μουνιά" κ.ο.κ. Μια κοινωνία που ανέχεται και προωθεί τον βιασμό και την ενοχοποίηση της ομοφυλοφιλίας.

Μπορεί η πηγή του "κακού" να είναι ο ανδρισμός (κοινωνική υπόσταση εξουσίας, ετεροφυλοφιλίας και βιασμού) αλλά πρέπει να μας προβληματίζει το γεγονός ότι υπάρχουν γυναίκες που ανταποκρίνονται στον προκατασκευασμένο ρόλο της παθητικής ετεροφυλόφιλης. Γυναίκες που ταλαιπωρούν και βασανίζουν το σώμα τους για χάρη της ομορφιάς, της φιλαρέσκειας και του σεξ (τριών βασικών στοιχείων της πατριαρχίας και της κοινωνικής διαμόρφωσης των σχέσεων υπό το ανδρικό βλέμμα) , τρυπάνε μέρη του σώματος τους (σκουλαρίκια, τατουάζ), κατακρεουργούν το δέρμα τους με διάφορα χημικά και αποτριχώσεις (κρέμες, μακιγιάζ, ξυραφάκια, κολόνιες, βαφές, κολλητικές ταινίες, κλπ), σφαγιάζονται οικιοθελώς (αισθητικές επεμβάσεις - σιλικόνες, εγχειρήσεις αλλαγής φύλλου - transexual), καταστρέφουν και ταλαιπωρούν το σώμα τους (δίαιτες, ερωτικά εσώρουχα, προκλητικό ντύσιμο, γυμναστήρια, τακούνια, ενασχόληση με την εμφάνιση) και το σκληρότερο, καλλιεργούν τον μαζοχισμό και στο ερωτικό επίπεδο (αρέσκονται στο ετεροφυλοφιλικό σεξ - διείσδυση σε διάφορες μορφές, στην ερωτική βία, στο να τις βλέπουν ως σκεύος ηδονής, να καβλώνουν τους άντρες, να χαίρονται με το να τις θαυμάζουν σχετικά με το πόσο όμορφες και υποταγμένες είναι, να ασχολούνται με το πως να φανούν ελκυστικές, να μιλάνε και να φέρονται με ερωτικό τρόπο ή ακόμη και να επιδιώκουν τον γάμο). Συνηθισμένη τείνει να γίνει η εικόνα της γυναίκας που επιθυμεί να γίνει top model και γλάστρα ή γυμνή πρωταγωνίστρια σε έργα "τέχνης" (αισθητική εκπόρνευση του γυναικείου σώματος ως "ωραίο και ερωτεύσιμο" - καλλιτεχνικά αξιοποιήσιμο (μούσα του δημιουργού) απο την ανδροκρατία ). Δεν είναι λίγες οι φορές που σχεδόν όλες μας έχουμε έρθει αντιμέτωπες με καταστάσεις που γυναίκες υπερασπίζονται την μητρότητα και την οικογένεια στις ύστατες προσπάθειες τους να βρουν καταφύγιο από τις ανασφάλειες (που προέρχονται απο την ανδρική επιβολή) μέσα από τον κτηνώδη θεσμό της συζυγικής συντροφικότητας. Οι γυναίκες που ανταποκρίνονται σε αυτά υπακούν στο ανδρογενές πρότυπο της μαζοχίστριας (κάθε μορφή σαδομαζοχισμού είναι η ερωτική έκφραση της ανδροκρατίας). Οι βιαστές θα προσπαθήσουν να μας καθησυχάσουν και να πούνε ότι όλα είναι θέμα αισθητικής και ότι κανένας άντρας δεν πίεσε καμία γυναίκα να κάνει αποτρίχωση, να βάψει τα μαλλιά της, να φορέσει φούστες, ή να κάνει άλλες διάφορες υποτιμητικές πράξεις. Το πρόβλημα είναι πως δεν πρόκειται απλά για μια επιλογή, όσο αθώα κι ας μας τα παρουσιάζει η πατριαρχία, αλλά αντιθέτως πρόκειται περί επιβολής φαλλοκρατικών προτύπων και αντιλήψεων που πραγματώνεται μέσα από τα ανδροκρατούμενα μμε, κράτος, οικογένεια, κλπ.

Για να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση πρέπει να θελήσουν όσες θέλουν να χειραφετηθούν να εξαλείψουν πλήρως τον ανδρικό πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της ετεροφυλοφιλίας. Στόχος που δεν είναι εύκολα επιτεύξιμος. Ένα σημαντικό βήμα για αυτό θα ήταν να απαρνηθούν και να προσπαθήσουν να καταστρέψουν το μαζοχιστικό πρότυπο της γυναίκας. Ένα πρότυπο που υπήρχε όσο υπήρχε πατριαρχία και θα υπάρχει όσο υπάρχει πατριαρχία. Με το να σιωπεί κάποια και να το υπομένει δεν πετυχαίνει τίποτα ενώ σε περίπτωση που δηλώνει ότι το απολαμβάνει υπερασπίζεται την σεξουαλική της αλλοτρίωση, υποτιμά και δεν σέβεται τον εαυτό της. Η αντιερωτική γυναίκα, η γυναίκα απαρνήτρια, είναι η γυναίκα απειλή προς τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης. Η μάχη ενάντια στην πατριαρχία είναι επίπονη και απαιτεί πολύ κόπο και πολλές θυσίες. Η πολιτικοποίηση και το πάθος για απελευθέρωση απο την ανδρική κυριαρχία (που πολιτικά ερμηνεύεται ως καπιταλισμός) είναι καθήκον κάθε επαναστάτριας. Το δίλλημα που προκύπτει είναι το εξής: Ή με τον ερωτισμό ή με την επανάσταση.

Αναρχοφεμινιστική Ριζοσπαστική Ομάδα Αθηνών